De innerlijke criticus ken je maar al te goed. Je bent hoog opgeleid en je hebt een hele hoop in je mars. Je werkt of studeert hard en privé sta je ook voor iedereen klaar. Je bruist van de goede ideeën en leuke plannen.

Maar er knaagt iets. Want je zit jezelf af en toe onnodig op de kop. Je bent te streng voor jezelf. Kritiek van anderen komt hard binnen. Maak je een fout, dan ben je dagenlang van slag.

En je loopt jezelf voorbij. Regelmatig ben je bekaf, want ontspannen is lastig voor je. Soms voelt het alsof je wordt geleefd, in plaats van dat je leeft.

Je beseft heus wel wat er nodig is: milder naar jezelf worden. Een beetje geduldiger, vriendelijker, met meer begrip. Je wilt meer ontspannen functioneren, vanuit kalmte en zelfvertrouwen.

Zelfcompassie als concept klinkt best aantrekkelijk. Maar hoe bereik je dat? Je wilt natuurlijk ook weer geen zacht ei worden.